Procesje Bożego Ciała - publiczna manifestacja wiary - Przypominamy felieton dyrektora Jacentego Musiała opublikowany w Gazecie Krakowskiej

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej to jedno z najważniejszych świąt dla katolików. Towarzyszą mu barwne procesje do czterech ołtarzy oraz ulicami miast i wsi. Uczestnictwo w procesji - to publiczna manifestacja wiary.

Święto Bożego Ciała dla całego Kościoła ustanowił papież Urban IV W 1264 r. bullą ,,Transiturus".  Dokument jednak nie został wydany z powodu śmierci papieża. Ostatecznie zatwierdził je dopiero papież Jan XXII w 1317 roku. Na ustanowienie uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa miały wpływ objawienia błogosławionej Julianny z Cornillon, w których Chrystus domagał się ustanowienia święta Eucharystii oraz Cud Eucharystyczny w Bolsenie w 1263 r., kiedy to po Przeistoczeniu podczas Mszy św. zaczęła krwawić hostia w rękach księdza wątpiącego w transsubstancjację.

W Polsce święto Bożego Ciała obchodzone jest 60 dni po Wielkanocy. Jest to święto ruchome, które przypada w czwartek po niedzieli Trójcy Przenajświętszej. Jako pierwszy na naszych terenach obchody Bożego Ciała wprowadził w diecezji krakowskiej bp Nanker w 1320 roku.

W naszej ludowej tradycji w Boże Ciało obowiązkowo przystrajamy cztery ołtarze kwiatami polnymi, gałązkami brzeziny, a dzieci sypią kwiaty przed niesioną pod baldachimem Hostią. W barwnych korowodach, które idą ulicami miast i wsi uczestniczą grupy parafialne, Ochotnicze Straże Pożarne, orkiestry, Koła Gospodyń Wiejskich w strojach regionalnych, dzieci pierwszokomunijne, sypiące kwiaty i dzwoniące dzwonkami. Jest to wielka, publiczna manifestacja wiary. Boże Ciało – to również święcenie wianków z wonnych leczniczych ziół, młodych drzew i kwiatów polnych. Wianki są symbolem ludzkiej pracy, a jednocześnie utożsamiają dar Boży służący ludziom i wszelkim stworzeniom. Poświęcone wianki mają strzec domowników, przed burzą, piorunami i wszelkimi innymi nieszczęściami. Mają też chronić zwierzęta gospodarcze. Poświęcenie wianków odbywa się ostatniego dnia oktawy.

Wyjątkowość tego święta wyraził święty Jan Paweł II słowami: ,,Szczególnie doniosłym, tradycyjnym wyrazem ludowej pobożności eucharystycznej są procesje z Najświętszym Sakramentem, które odbywają się w Kościołach lokalnych we wszystkich regionach świata. Są one niezwykle wymownym świadectwem prawdy, że Pan Jezus, ukrzyżowany i zmartwychwstały, nadal idzie po drogach świata i przez tę swoją wędrowną obecność przewodzi pielgrzymce kolejnych pokoleń chrześcijan: umacnia wiarę, nadzieję i miłość; pociesza w utrapieniach; podtrzymuje w dążeniu do sprawiedliwości i pokoju”.

Niech te procesje będą i dla nas głoszeniem, że Chrystus ,,zagrody nasze widzieć przychodzi, i jak się Jego dzieciom powodzi”. Niech będą wyrazem naszej wiary, ale i umiłowaniem tradycji, kultywowaniem zwyczajów i tożsamości regionalnej.